نامه هايي براي ماندگاري

عزیزای دلم. خیلی وقته براتون چیزی ننوشتم. واقعا تنبلی کردم. با اینکه توی اداره خیلی وقت دارم ولی نمی دونم چرا براتون نمی نویسم. روزهامون کما بیش می گذره و من هر روز عصبی تر و پرخاشگر تر می شم. اصلا نمی تونم خودم رو کنترل بکنم. امیر حسین رونزبروز شیطون تر و گستاخ تر می شه. دیگه اصلا حرف گوش نمی ده و این آزارم می ده. همیشه از بچه ای که حرف گوش نمی ده بیزار بودم. حالا یکیش گیر خودم افتاده.  در یخچالمون که مثل در کاروانسرا همیشه بازه. اگر بسته باشه باید تعجب کرد. مصرف رب گوجه که سرسام آور بالا رفته و تازه فهمیدم که امیر حسین با رب گوجه از خودش حسابی پذیرایی می کنه. بعد از هر بار که کار بدی انجام میده میاد میگه مامان ببخشید دیگه کار بد...